سیدرضا فیضآبادی
فدراسیون بی صاحب بیشتر شبیه محله برو بیا شده و تنها چیزی که در آن دیده نمی شود توجه به تیم ملی است.
یک تیم روستایی ما دهه ۶۰ داشتیم که با آن تیم هر ساله در ایام فروردین میزبان بیش از ۱۴ تیم روستاهای اطراف بودیم.
از ۳ ماه مانده به عید نوروز تقریبا هر هفته یک بازی دوستانه برگزار می کردیم. باور کنید در نهایت قناعت هفته ای ۵ تومان یعنی ۵۰ ریال خودمان پول می گذاشتیم تا لباس و توپ مناسب برای مسابقات بخریم. یعنی آن وسواس و دل نگرانی که ما با آن تیم داشتیم الان در نزد متولیان پر ادعای فدراسیون نمی بینیم.
خب! امروز برخلاف ادعای اعضای هیات رئیسه مثل اصولی و رضاییان که مصر بودند اسکوچیچ به هیچ عنوان نمی رود رفتنی شد و خیلی مظلومانه رفت.
و ای کاش آقای اسکوچیچ را خوب بدرقه کنیم و قدردانش باشیم که با آن شرایط تحویل گرفت و با بهترین شرایط تحویل داد.
ذات فوتبال حرفه ای همین است اما اسکوچیچ را قبل از اینها به مسلخ بردیم زمانی که بعد از صعود از راهروهای فدراسیون فوتبال صدای تغییر در راس تیم ملی بلند شد.
اگر اسکوچیچ می ماند جای تعجب داشت وقتی بازیکنان را بزرگتر از ظرفیت بازیکن در نظرمی گیریم و آنها به خود اجازه می‌دهند طومار علیه سرمربی امضا کنند یاد زنده یاد دهداری می افتیم و جریان استعفای ۱۵ ستاره تیم ملی اما دهداری دهداری بود.
با جوانانی کم نام و نشان ولی عاشق منظم و بسیار سلامت تیمی درست کرد که مقام سوم جام ملت های ۸۸ دوحه را بدست آورد و هنوز هم شاگردانش جزو مربیان سلامت فوتبال ما هستند. واما امروز گفته شد که کی روش جزو گزینه ها نیست اگرچه جریانی قوی دنبال آوردن او روی نیمکت تیم ملی است و چه بسا که باشد.
علی دایی پیشنهاد سرمربیگری را نپذیرفته هرچند قطعی نیست و شاید او بشود که اگر قبول کند بهترین گزینه است.
ولی آنچه مسلم است از علی دایی گذشته ما انتخاب بین بد و بدتر داریم.
کی روش با همه انتقاداتی که می شود گزینه ای مناسب به لحاظ شناخت از فوتبال ما در این فرصت اندک است.
هیات رئیسه که خلاص و هیچ اختیاری و قدرتی ندارد ولی آنها که تصمیم گیرنده اند هرچه زودتر تکلیف را روشن کنند.
در همین حال ثبت نام کاندیداهای فدراسیون فوتبال هم امروز خبر ساز شد و حضور مهدی تاج و نبی تا حد زیادی موازنه را به هم زد و باید منتظر یک ثبات خوب در فدراسیون فوتبال باشیم.
در روزهای آینده در این خصوص بیشتر می نویسیم.
انتهای پیام/د
